Kanał Augustowski
Kanał Augustowski to szlak wodny łączący Wisłę poprzez Narew z Niemnem i dalej wzdłuż rzek Dubyssy i Widawy z portem bałtyckim w Widawie. Długość kanału wynosi 101 km, w tym 82 km znajdują się na terytorium Polski, a kolejne 19 km na terenach Białorusi. Dzieło powstało w latach 1824-1839 w odpowiedzi na utrudnienia, jakich nastręczały Prusy zależnemu od Rosji Królestwu Polskiemu w prowadzeniu działań handlowych, a między innymi w procesie spławu zboża Wisłą do Gdańska. Budowę drogi wodnej umożliwiającej transport towarów z wyłączeniem ziem pruskich zainicjował Minister Skarbu Królestwa Polskiego Książę Ksawery Drucki-Lubecki. Car jedynie wbrew pomysłowi księcia zlecił wybudowanie inwestycji – wojsku. Pomysł budowy Kanału Augustowskiego, zrodził się w głowach polskich ministrów, jednak wymagał akceptacji ze strony cara Aleksandra I. Warto wspomnieć, że była to, ówcześnie, najdroższa inwestycja Królestwa Polskiego.
Podróżując kanałem, napotykamy aż 18 śluz, które są między sobą silnie zróżnicowane pod względem poziomów. Różnice wahają się tutaj od 0,86 m do 6,29 m. Aż 14 spośród wszystkich śluz znajduje się na polskiej części Kanału Augustowskiego. Na szczególną uwagę zasługuje Śluza Paniewo. To jedyna dwukomorowa śluza w Europie powstała z uwagi na znaczne obniżenie terenu na odcinku 61 km Kanału Augustowskiego. Śluza przeszła kilka generalnych remontów. Pierwszy przeprowadzono jeszcze przed I wojną światową, a zniszczenia powstały na skutek olbrzymiego naporu wody oraz filtracji wód podskórnych. Kolejne remonty wiązały się z naruszeniem konstrukcji podczas walk partyzanckich w okresie II wojny światowej. Obiekt został odrestaurowany przy zachowaniu jego zabytkowych walorów i obecnie jest całkowicie sprawny.
